Moordzaken: Liefde is geen Alibi

De meeste passionele moordenaars zijn doodgewone mensen die heel slecht reageren op het vertrek of scheiding van een geliefde. Ze worden gedreven door een diepe jaloezie die hun mentale toestand en vaak ook lichamelijk wel voelen aantast. Ze voelen zich (seksueel) vernederd en de gedachte om revanche te nemen, domineert hun bestaan. Ze willen de (ex-)geliefde treffen of zelfs vernietigen. Niet meer met mij, dan met niemand.

De meeste daders beramen hun plan op voorhand en op een dag slaan ze toe. Tot grote verbazing van veel kennissen, maar niet van zichzelf. Ze weten immers wat ze doen. Eens de feiten gepleegd zijn, doen ze weinig moeite om zich te onttrekken aan het gerecht. Sommigen wachten naast het lijk tot de politie ter plekke is en laten zich vervolgens probleemloos inrekenen. «Ik heb gedaan wat ik dacht te moeten doen », klinkt het dan. Anderen stappen na het doden van de geliefde zelf uit het leven. Verenigd in de dood.

Daders die overleven, weten dat ze zwaar gestraft zullen worden, maar dat kan hen niets schelen. Ze hebben het geluk en het genot van die andere gestopt, en daar weegt niets tegenop. Passionele moordenaars zijn gevaarlijk voor al wie het op hun liefdespad moeilijk maakt. Een passiemoord is de meest universele misdaad. Hij is van alle tijden en van alle windstreken.